पहिला पाउस...पहिलं प्रेम...एक दुपार अशीच
सरत्या मे महिन्याची
मी खिडकीपाशी वाचत बसलेले
इतक्यात चाहूल लागली पावसाची
हवेत आलेल्या गारव्याने
उन्हाची काहिली ओसरली
तळपणार्या सूर्याची
कृष्ण्मेघांनी चांगलीच जिरवली
सोसाट्याचा वारा सुटला
बटांशी माझ्या खेळू लागला
त्या अलवार स्पर्शात
त्याचा भास झाला
बघता बघता
जलधारा बरसू लागल्या
टपोर्या थेंबांनी
धरती भिजवू लागल्या
झाडपान रस्त्यासोबत
त्यांनी हवेलाही नाही सोडलं
उरात दडवलेल्या आठवणींना
हलक्या सरींनी जागवल
नकळत हातातल पुस्तक मिटल
मन भूतकाळात हरवल
ओल्या मृदगंधासोबत
आठवणींच अत्तर दरवळल
पहिल्या पावसाच
हेच तर अप्रूप असत
पहिल्या प्रेमाशी त्याच
खूप जवळच नात असत
कुणी म्हणेल प्रेम याला . . .
b>
============================
रस्त्यावरच्या वळणावर
तुज़े मागे वळून पहाणे ,
अन त्याच एका क्षणासाठी
माज़े दिवसभर वाट पहाणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .
पावसात एकटा भिजताना
अचानक तुज़े दिसणे ,
अन तुज़या च्तरित चलताना
ते निम्मे निम्मे भीजणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच भीजणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .
बोलता बोलता तुज़े
माधेच गप्प राहणे ,
अन तुज़या बोलक्या डोळ्याणकडे
फक्त पाहत राहणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .
तुला एक नजर पाहण्यासाठी
गर्दीत शोधत राहणे ,
अन तू समोर नसताना
तुला डोळे मिटून पहाणे,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे
